زیر ۱۸؟!

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
[ابروهای حضار بالا می رود. شاعر آب دهنش را قورت می دهد.]

می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

[ابروهای حضار پایین می آید. شاعر نفس راحت می کشد.]