تزاد

بعد از نیم ساعت سین جیم کردن‌های مامور گذرنامه و نگاه‌های ترحم آمیز اطرافیان و به تبع آن لود شدن صحنه های خشن تارانتینویی با سران مملکت در مغزم، دیدن این تصویر در راهروی ورود به هواپیما مثل یک باد خنک صبحگاهی بود: