یکی از دوستانِ کون نشور تعریف می کند که در مدرسه ای که درس می خوانده قانون جالبی داشته اند. اگر معلمی به هر دلیلی دست روی شاگردی بلند کند آن معلم تا ابد از معلمی در آن دبیرستان محروم می شود. البته این قسمت جالبش نیست. قسمت جالبش این است که شاگرد هم تا ۳ ثانیه حق دارد جواب معلم را با مشت ولگد بدهد. البته وقتی واکنش از ۳ ثانیه بیشتر طول کشید دیگر عکس العمل طبیعی حساب نمی آید و قصد عجیبی حتما در میان بوده است.
بعضی وقت ها سر آدم بلایی می آید، دردسری پیش می آید، مشکل بزرگی برای آدم درست می شود، آدم می افتد تو هچل به قول معروف. اعصابت داغون است. خسته ای؛ به زمین و زمان فحش می دهی. دسته ای از آدمها هستند که دقیقا همان موقعی که از گوشهایت باد دارد می زند بیرون، هر دفعه، تکرار می کنم، هر دفعه، با نگاه متکبرانه ای دست می کشند زیر چانه شان و می گویند "شاید مشکل از تو بود...شاید تقصیر از خودت بوده ... شاید اشتباه از تو بوده ..."
قانون سه ثانیه را برای این مواقع دوست دارم. تا سه ثانیه بعد از شنیدن مزخرفات این دسته از آدمها محکم بکوبید زیر گوششان. مشت بزنید تو چشمشان. لگد بزنید تو تخمشان. بعد از گذشت سه ثانیه هم برای همیشه از مصاحبت با خودتان محرومشان کنید. لیاقت ندارند این دسته از آدمها مصاحبتِ شما را.
