تزاد

نگاه های خیره ی محو با تامل های طولانی بی فایده بین سرکار رفتن، کلید در را انداختن، غذا پختن، ظرف شستن و لباس پهن کردن؛ این شده است روزمرگی من بدون تو. انکار و خشم و چانه زنی را از سر گذراندم. به من بگو پس این غم لعنتی کی به پذیرش می انجامد؟