اصل اول قانون اساسی آلمان:
شأن انسانی نباید نقض شود. احترام و حفاظت از آن وظیفه ی دولت است.
این اصل شالوده ی فلسفه ی اخلاق کانت، فیلسوف آلمانی است. حقوق بشر را می توان از این اصل به صورت مستقیم استنتاج کرد.
اصل اول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:
حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران، بر اساس اعتقاد دیرینهاش به حکومت حق و عدل قرآن، در پی انقلاب اسلامی پیروزمند خود به رهبری مرجع عالیقدر تقلید آیتاللهالعظمی امام خمینی، در همهپرسی دهم و یازدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت هجری شمسی برابر با اول و دوم جمادی‌الاولی سال یکهزار و سیصد و نود و نه هجری قمری با اکثریت ۹۸٫۲٪ کلیه کسانی که حق رأی داشتند، به آن رأی مثبت داد.
این اصل که در واقع اصل نیست و به قول دوستی بیشتر شبیه داستان های کتاب اجتماعی سوم دبستان است، شالوده ی فلسفه ی خمینی، دیکتاتور (و قاتل) بزرگ ایرانی است که تصمیم گرفت به جای آزادی و عدالت و شان انسانی، اسم خودش را با آن همه لقب و دستک در اصل اول قانون اساسی بچپاند و با خودرایی بگوید جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر، نه یک کلمه کمتر.
این را گفتم که یادم باشد یک روزی، یک جایی، دلم گرفت و آرزو کردم که ای کاش ما هم مثل آلمانها بعد از یک شروع دوباره، بتوانیم یک اصل اول خوشگلی مثل این داشته باشیم. به امید آن روز!
شأن انسانی نباید نقض شود. احترام و حفاظت از آن وظیفه ی دولت است.
این اصل شالوده ی فلسفه ی اخلاق کانت، فیلسوف آلمانی است. حقوق بشر را می توان از این اصل به صورت مستقیم استنتاج کرد.
اصل اول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:
حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران، بر اساس اعتقاد دیرینهاش به حکومت حق و عدل قرآن، در پی انقلاب اسلامی پیروزمند خود به رهبری مرجع عالیقدر تقلید آیتاللهالعظمی امام خمینی، در همهپرسی دهم و یازدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت هجری شمسی برابر با اول و دوم جمادی‌الاولی سال یکهزار و سیصد و نود و نه هجری قمری با اکثریت ۹۸٫۲٪ کلیه کسانی که حق رأی داشتند، به آن رأی مثبت داد.
این اصل که در واقع اصل نیست و به قول دوستی بیشتر شبیه داستان های کتاب اجتماعی سوم دبستان است، شالوده ی فلسفه ی خمینی، دیکتاتور (و قاتل) بزرگ ایرانی است که تصمیم گرفت به جای آزادی و عدالت و شان انسانی، اسم خودش را با آن همه لقب و دستک در اصل اول قانون اساسی بچپاند و با خودرایی بگوید جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر، نه یک کلمه کمتر.
این را گفتم که یادم باشد یک روزی، یک جایی، دلم گرفت و آرزو کردم که ای کاش ما هم مثل آلمانها بعد از یک شروع دوباره، بتوانیم یک اصل اول خوشگلی مثل این داشته باشیم. به امید آن روز!
