شریعتی این معلم بزرگ در مناجاتی با خدا گفت:
"خداوندا من با تمام کوچکیم یک چیز از تو بیشتر دارم و آن هم خدای است که من دارم و تو نداری"
خدا در این لحظه به شریعتی چشمک می زند و می گوید: ت ت پ ت. موش های بهشت بخوردند تو را که این قدر بنده ی باهوش تحصیل کرده ی فرنگ رفته ی من هستی. خداوند بعد از این دلربایی شریعتی کمی در خلوتش راجع به حرف پیچیده ی او فکر می کند و به تناقض می رسد و بعد هم هنگ می کند. متاسفانه خداوند از این جمله ی شریعتی بزرگ هنوز در هنگ به سر می برد.
"خداوندا من با تمام کوچکیم یک چیز از تو بیشتر دارم و آن هم خدای است که من دارم و تو نداری"
خدا در این لحظه به شریعتی چشمک می زند و می گوید: ت ت پ ت. موش های بهشت بخوردند تو را که این قدر بنده ی باهوش تحصیل کرده ی فرنگ رفته ی من هستی. خداوند بعد از این دلربایی شریعتی کمی در خلوتش راجع به حرف پیچیده ی او فکر می کند و به تناقض می رسد و بعد هم هنگ می کند. متاسفانه خداوند از این جمله ی شریعتی بزرگ هنوز در هنگ به سر می برد.
