سراب

آرزوها را باید گوشه ی دفتری، پشت عکسی، پشت جلد کتابی جایی نوشت و نگه داشت برای آینده. به بعضی هایشان آنقدر ذره ذره و آهسته آهسته می رسی که دیگر یادت نمی ماند روزی آرزویت بوده. وقتی بهشان می رسی بی اهمیت و بدیهی می شوند، فراموشت می شوند و جایشان را می دهند به جدیدترها. بنویس این لامصب ها را که فکر نکنی به هیچکدامشان نرسیدی.