تزاد

من هیچ گونه طرفداری از هسته ای شدن ایران نمی کنم. چون معتقدم چاقو دست دیوانه دادن عین دیوانگی است. اما با اصل مذاکرات دیپلماتیک بر سر تعلیق غنی سازی هم مشکل دارم. به نظر من این جمله تناقض درونی دارد. دیپلماسی یعنی اینکه دو طرف که یکدیگر را قبول دارند و به یکدیگر احترام می گذارند پای یک میز بنیشینند و گفتگو کنند. اما تعلیق غنی سازی بر این اصل بنیادی بنا است که رژیم ایران یک رژیم ناپایدار و کله خر است. درست در همین جاست که دیپلماسی نقشش را از دست می دهد. این که دیگر دیپلماسی نیست. این اعلام جنگ است. این فحش است. به نظرم این مذاکرات باید اسمش به "کس خل جان اون چاقو رو بده به من" تغییر نام پیدا کنه و خیال همه را راحت کنه.