تزاد

وقتی کیفیت خبرنگاری فری‌لنس ایرانی را در وقایعی نظیر نهال سحابی می‌سنجی، این مثلا بهترینهایی که سالها در روزنامه‌های اصلاح‌طلب ایرانی کارکرده‌اند و خودشان را خبرنگار می‌نامند، اینکه چقدر«واقعیت» برای این جماعتْ بی‌پایه و اساس است، چقدر جوزده و هیجانی و احساسی است، چقدر بی‌مسوولیت و هرتی پرتی و عوام‌زده‌اند، آدم تازه عمیقا می‌فهمد (و قدر می‌شناسد) که دولت انگلستان در بی.بی.سی فارسی با ارائه‌ی اخبار قابل اعتماد (هرچند دیرتر از همه جا) و تربیت خبرنگارِ تحقیقی مسوولیت‌شناس (هرچند به تعداد انگشتان دست) چه خدمتی دارد (خواسته یا ناخواسته) به ایرانیان می‌کند و چرا دولت ایران از همه بیشتر از بی.بی‌.سی دردش می‌گیرد.