بی عرضگی است که همه جا همین رنگ است.

"در دانشگاهم نماز نخوان، من هم در مسجدت تفکر نخواهم کرد." -- ناشناس

راحت و محکم،
زل بزن و بگو: نمی دانم.

آب پرید گلویم؛ شروع به سرفه کردن کردم. به همین سادگی داشتم خفه می شدم. حین سرفه کردن و جمع شدن اشک در چشمانم به این فکر می کردم که چطور بدنم بدون اجازه و اراده ام و برای حفظ جانم تمام تلاشش را می کند، که آن قطره آبی که در نای ام رفته است را بیرون بیاندازد. آنقدر از بی اختیاری خودم تعجب زده شده بودم که سعی کردم مقاومت کنم و سرفه نکنم. (انگار بهم توهین شده است. چطور جرات کردی بدون اراده ام، بدون اجازه ی کتبی ازم شروع به سرفه کردن کنی؟!) در حین خفگی به این فکر می کردم که چطور صدها هزار سال زمان رفته تا مغزم این طور سیم پیچ شود؛ تا جانم را بتواند این طور خارق العاده حفظ کند. چطور این بدن در روزمرگی بی حاصلم اینقدر بدیهی و بی اهمیت شده است برایم؟ حین خفگی و سرخی صورت ام از بی اختیاری ام تعجب زده شده بودم. اینکه چرا باید حین خفگی به چنین چیزهایی فکر کنم بیشتر تعجب زده ام کرده بود. حالم که کمی جا آمد انگار احترام جدیدی برای بدنم قائل شده بودم. جوری که دلم می خواست از قالبم بیرون بیایم، کلاهم را بردارم و دست بدهم به تنم و بگویم از ملاقاتت خوشوقتم.

صبر کنید!

کجا می بریدشان؟
حتما اشتباهی رخ داده،
این مردم لیاقتشان همین نیست.
اشتباهی رخ داده است یک جایی لابد.
به چه جرمی؟ به کجا؟ این مردم گناه دارند.
حکمتان کو؟ نمی‌توانید به همین راحتی قضاوت کنید.

در عجبم از آنكه باور دارد و تا آخرين لحظه به اين دنيا مى چسبد و آنكه باور ندارد و اينگونه در يك لحظه از دستش مى دهد.

خوا خوا خوا

قسم به استخوان و آنچه در لگن هاست. که آنانکه استخوان را استخان می نویسند کس خلند نه تو. و ما به لطف پروردگارت به تو عقل مرحمت کردیم.

راه‌های رسیدن به چیزی که وجود ندارد بیشمار است.

اسلام و مسلمان؛ خرافات و خرافاتی؛ بیماری و بیمار. با بیماری باید مبارزه کرد، آنقدر باید با چوب انتقاد بر سرش زد تا نقابش بشکند. بیمار را اما باید مراقبت کرد، بغل کرد و محبت کرد، گوشه ای آرام خواباند و پارچه ی نمناک همدردی و مهربانی بر پیشانی اش گذاشت. خرافات ستیزی با خرافاتی ستیزی متفاوت است. اولی یک ایده ی بی احساس بیشتر نیست؛ دومی اما از گوشت و پوست و استخوان است و احساس دارد. مراقب باید بود چوب انتقادمان بر سر بیمار پایین نیاید. مراقب باید بود.

تنی که شهوتش اینچنین می‌سوزاند مرا،
سالهاست که زمهریرِ هوسران دیگریست.

یادت ... باشه ... سه نقطه ... هیچ وقتی ... نمی تونه ... جای ... یه نقطه رو ...

بگیره ... هر چقدر هم ... که ... زور بزنه ...

و تو ای پیامبر زنان و دختران خود را در یک ورزشگاه بزرگ که جا بشود جمع کن و در بلندگو بگو بتمرگید در خانه هایتان. و خدا از میان شما بتمرگینندگانتان را بیشتر دوست دارد.

بدرود فیس بوک لعنتی،
سلام گوگل پلاس.