دی دریم می کنم که مغزم یه سویچ پنهانی یه جا داره
که با یه چیز عجیب غریبی مثل مثلا مدیتیشن خاص استاد آکیپوتسا زده می شه و
نصف دیگه ی مغزم روشن می شه
و من قهرمان جهان می شم

هالیوود به دی دریم هامونم نفوذ کرده

از اینکه بچه ی ناخواسته ای بودم احساس خوشحالی می کنم
حداقل تو یه چیزی قسر در رفتم

دچار پروستات نوشتاری شدم
نمی تونم نوشته ی بلند بنویسم

دلم یه بچه می خواد فشارش بدم
گازش بگیرم

نشونه ی نگران کننده ایه
نه نمی خوام

اگه بخوای برای هر غلطی که می کنی هر زری که می زنی دنبال یه آدم بزرگ باشی برای تایید ات که نمی شه که
خودت اون آدم بزرگ باش

دیر فهمیدم

نوشته های منقطع من تو این وبلاگ من رو یاد پریود های نامرتب ماهانه می اندازه
شریان ناگهانی خون کثیف از کس یک ماده وحشی در حال ترمیم

اصلا اعصاب یه اسمارت اس مثل خودمو ندارم
خودم کافیم برا خودم

دست از سرم بردار

من باید پیغمبر می شدم
لیاقت نداشت خدا

ساختن یک رابطه عاطفی عمیق با یک دختر مثل ساختن یک سیویلیزیشن بشری انرزی و وقت می بره
بعضی وقت ها که به گذشته نگاه می کنم
می گم خدای من
هرگز حوصله ی ساختن یکی مثل این رو ندارم...
let it be

وفادار موندنم هم از رو کون گشادیه
ای خدا

بعضی وقت ها فکر می کنم که این ایده که "هر چی پرطرفداره حتما کس شره" مزخرف محض نیست
بلکه خیلی هم هدایت کننده است

کاش یکی از متفکرهای خوب فیلم می ساخت
همش کس شر
حیف چس فیل

تا حالا نشده بود که پیش يه آدمی از لحاظ مغزی احساس فلجی کنم
همه رو بالاخره می شد یه جوری توجیه کرد

مادرشو گاییدم

چهارتا دونه کاریکاتورداره دنیا رو به آتیش می کشه.
عجبا